κάθε δεκέμβρη;

υπάρχει λόγος άραγε που κάθε τέτοιο καιρό περίπου με πιάνει μια ιδέα ότι δεν είναι αυτή η ζωή μου και πρέπει κάτι να αλλάξω. Κάθε χρόνο βρίσκω διαφορετικές αφορμές, δεν είναι θέμα, δεν μένει η ζωή μου σταθερή. Αλλά οι αιτίες πιστεύω τελικά οι ίδιες. Κάθε τέτοιο καιρό είναι μάλλον που έχω ξεπεράσει τη χαρά και το όνειρο του καλοκαιριού που πέρασε, οι υποχρεώσεις αρχίζουν να μαζεύονται σα μέλλισες που ζουζουνίζουν μέσα στο κεφάλι μου και είναι πολλές αυτές που μου φαίνονται ανούσιες. Κάθε χρόνο λέω πρέπει κάτι να κάνω. Συνήθως τάσεις φυγής με πιάνουν. Να πάω στο εξωτερικό να σπουδάσω και να δουλέψω για να δω και κάτι άλλο, να ανοίξει λίγο το μυαλουδάκι.... αλλά δεν είναι και εύκολο.... ή είναι και δεν το τολμάω;
Πάντως πήρα και κάνα δυο σωστές αποφάσεις:
απο Γενάρη που φεύγουν το πολλά deadlines να μην ξαναπάρω ανούσια δουλειά
να γίνω εθελόντρια σε κάποια μκο
και να ξαναπιάσω και κανένα πινέλο
αμαν πια!
μια ζωή την έχουμε, έτσι δεν είναι;

μα πόσο εύκολο είναι να παρασύρεται κανείς σε ανούσια πράγματα...
τι σου κάνει αυτή η φιλοδοξία ή ο αυθορμητισμός (;)

και μια χάρη... γίνεται παρακαλώ να μην τελειώνουν τα κυριακάτικα μεσημέρια;;;; pls