i love tv

Για άλλη μια φορά σε συγκέντωση της παλιο-παρέας στο σπίτι αποδείχθηκα ολίγον σνομπ με το γνωστό και κλασικό μου σχόλιο "εγώ δεν βλέπω τηλεόραση". Ένα έχω να δηλώσω όμως! Το έχω προσπαθήσει ειλικρινά. Καμιά φορά δηλαδή... μπορεί και μια φορά την εβδομάδα, αποφασίζω να κάνω ζάπινγκ. Και κάθε φορά παθαίνω το ίδιο. Μέσα σε 62 δευτερόλεπτα έχω κάνει μια βόλτα στα κανάλια και δεν έχω βρει απολύτως τίποτα.
Το ένα κανάλι θα έχει ένα σίριαλ βγαλμένο από τη ζωή που έχω χάσει την ιστορία από την αρχή και δεν έχει ενδιαφέρον να το παρακολουθήσω. Άσε που έχω ζωή, γιατί να δω αυτό που είναι βγαλμένο από τη ζωή. Εγώ θέλω να δω αυτό που δεν είναι βγαλμένο, αυτό που είναι μέσα στη ζωή θέλω!
Ένα άλλο θα έχει ένα απίστευτο πάνελ άσχετων ανθρώπων που θα συζητούν το πιο άσχετο θέμα. Π.χ. θα είναι ένας καλλιτέχνης - υπό την ευρεία έννοια-, ένας επιστήμονας - υπό την πολύ ευρεία έννοια-, ένας πολιτικός -τρομάρα του-, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ένας παπάς - ο πλέον ειδικός- και ένας δημοσιογράφος (;) για να αναλύσουν τις επιπτώσεις του κοινωνικού φαινομένου, κατά το οποίο καταστρατηγούνται τα δικαιώματα του έλληνα καπνιστή στο διεθνές αεροδρόμιο!
Το άλλο κανάλι θα έχει μια ταινία απίστευτης βίας. Και μετά θα περιγράφει στο δελτίο ειδήσεων έντρομος ο παρουσιαστής τις σκηνές βίας και ρατσισμού σε παραλίες της Αυστραλίας! (μα που πάει η κοινωνία μας λοιπόν!!!)
κλπ κλπ
ε τι να κάνω κι εγώ! Πάντα στο ίδιο σενάριο καταλήγω. Κλείνω την tv και ανοίγω το pc!