Φτάνει…

Φτάνει, η ζωή μου κύκλους κάνει, τραγουδάει παραπονεμένα η Χαρούλα. Δίκιο έχει. Φτάνει! Άστο καλό πια! Δεν είμαι για σκοτάδια εγώ. Τουλάχιστον πολλά ή τουλάχιστον πια. Έσκασε μύτη το μεσημέρι ο my-beloved ήλιος και ζεστάθηκα. Έβαλα και στο ραδιόφωνο ένα λατινο-κάτι και ένα ρέγγε-δήθεν και το φτιαξα το χαμόγελο. Μύρισε καλοκαίρι! Και το ονειρεύτηκα αυτό που μας περιμένει, όπως το περσινό. Τελειώνω λέει από τη δουλειά, που χαλαρώνει πολύ το καλοκαίρι, και γυρνάω στο περίεργο χωριό. Με το που φτάνω σπίτι βουτάω το μαγιώ και ένα βιβλίο και βουρ για την παραλία. Κολυμπάω, λιώνω στην ξαπλώστρα με καφεδάκι και διάβασμα, μέχρι να με πάρει ο ύπνος. Μετά λέει μαζεύονται και τα παιδιά για το πρώτο ποτό. Και μετά αποφασίζουμε αν θα πάμε κάπου αλλού ή αν θα μαζευτούμε σπίτι. Μια χαρά είναι η Αθήνα το καλοκαίρι και κυρίως τον Αύγουστο. Και να μην πάω σε νησάκι φέτος δε με πειράζει. Είναι και η ανακαίνιση του σπιτιού στη μέση. Τις μέρες που δεν θα πηγαίνω παραλία θα πηγαίνω στο σπίτι. Τι χαρά κι αυτή. Όλοι οι φίλοι μου έχουν βαλθεί να βοηθήσουν! Βρε αφήστε θα πάρω μάστορες! Όχι! Εμείς είμαστε εδώ!

Δε μου πάει η μαυρίλα τι να κάνω;

Είμαι για χαρές! Θέλω γέλια, κέφι και παιχνίδι! Άντε αρκετά μιζεριάσαμε πια!

Φτάνει!

Δεν ξέρω αν φταίει η ποσότητα της μιζέριας που έχω ζήσει στο παρελθόν αλλά ο οργανισμός μου πια αντιδρά άμεσα και δεν με αφήνει για πολύ να πέσω. Όπως λέει και ο φίλος μου «ΤΗΕ LIFE IS GOOD!!!»! κυρίως για εμάς τα δυτικά-άθλια-βολεμένα ανθρωπάκια = αχάριστα πλάσματα.

Άντε γιατί αλλιώς δεν θα τη βγάλω καθαρή! Την ευτυχία μου την κρατάω γερά και την προσέχω! Και τη μοιράζω κιόλας (για να πολλαπλασιάζεται)!

Αυτά!

Smile, e? ;)