Δέκα μέρες μετά….

Θα έπρεπε να ντρέπομαι που σε έχω παρατήσει έτσι….Αλλά τι να γίνει… εδώ γράφουμε από εσωτερική παρόρμηση και όχι με συστηματικό τρόπο. Είπαμε αυτό που θέλω είναι να θυμάμαι.

Εντάξει, εδώ και μέρες λέω ότι θέλω να κάνω μια καλή ανανέωση, και στο άμοιρο profile μου που έχω φτιάξει πολύ βιαστικά, και να προσθέσω και μερικά από τα αγαπημένα μου links, και να μη φοβάμαι τόσο να δώσω στοιχεία για μένα και για το τι κάνω σε αυτή τη ζωή, από το να παραθέτω απλά σχόλια που μου φαίνονται ενδιαφέροντα. Δεν έχω εξοικειωθεί ακόμη με την ιδέα του…

Δύο μέρες σχεδόν κλεισμένη στο σπίτι. Η κακοκαιρία; Ή ο κακός μου ο καιρός.

Θυμήθηκα μια παλιά μου συνήθεια. Καθώς διαβάζω ακούω πάντα μουσική και γράφω στα περιθώρια των βιβλίων στιχάκια που μου τραβούν την προσοχή και σιγοτραγουδώ. Καθένα από αυτά και μια ιστορία.

Τώρα ακούω του Παπακωνσταντίνου το έλα.

Έλα και βάλε τα καλά σου,

έλα, και μη με δίνεις πουθενά.

Έλα τελικά!

Ή φύγε;

Έλα ντε!!!

Και τώρα πέφτει το «καμιά φορά λέω να αλλάξω ουρανό, μα δεν υπάρχουν δρόμοι, κι άλλη φορά σκέφτομαι πόσο σ’ αγαπώ και σου ζητώ συγγνώμη…»….

Τι να πεις!

Μα έχω ξεφύγει λίγο τον τελευταίο καιρό. Είναι γιατί έχω βάλει στόχους από την αρχή του χρόνου. Και ένας από αυτούς είναι να ξεφύγω λίγο. Να πάψω να είμαι τόσο πιεσμένη και τόσο κουρδισμένη μπας και γίνω και λίγο πιο δημιουργική.

Με θεωρώ πολύ normal άτομο με πολύ normal ζωή. Σε σημείο που, σε ένα σεμινάριο που παρακολούθησα πρόσφατα, σε άσκηση γνωριμίας που μας ζητούσε να πούμε κάτι για εμάς στον άλλο που θα τον ξάφνιαζε, δυσκολεύτηκα λίγο. Μα κάτι βρήκα. Που πάλι δε θυμάμαι (να γιατί πρέπει να γράφω κάνα post πιο συχνά!). Και προσπάθησα να κάνω και μια λίστα αργότερα για τα πιο surprising things about me. Αλλά δεν είμαι καθόλου έτοιμη να την κρεμάσω.

Κάτι surprising όμως που βρήκα στο δίκτυο καθώς προσπαθούσα να οργανώσω το ταξίδι μου την Άνοιξη στο Λονδίνο είναι αυτό: www.tate.org.uk/ita

Α! και ο φίλος μου που κατέγραψα πιο κάτω το διάλογο για τους μουσουλμάνους στο στρατό μου εκμυστηρεύτηκε χτες ότι προτιμούσε του μουσουλμάνους τελικά γιατί οι έλληνες κάνουν φασαρίες, τσακώνονται με το παραμικρό και κυνηγιούνται με μαχαίρια! Να μας χαιρόμαστε!