;;;

Ήμουν σε μια παραλία. Καλοκαίρι. Κόσμος έπαιζε στη θάλασσα, νέοι όλοι, παρέες, τρελά γέλια. Η θάλασσα υπέροχη, πεντακάθαρη, ήρεμη, χρώμα μπλε ολοκάθαρο, έλαμπε. Εγώ όμως δεν φορούσα μαγιώ. Ήμουν ντυμένη πατόκορφα λες και δεν ήταν καλοκαίρι, λες και δεν ήμουν στη θάλασσα. Και κοιτούσα. Δεν είχα έρθει μόνη στην παραλία, αλλά και η παρέα μου κοιτούσε. Κοιτούσαν σαν κριτές. Λες και θα αποφάσιζαν αν ό,τι γινόταν ήταν σωστό ή όχι. Δεν ξέρω αν αυτό θα είχε σημασία για μένα. Εγώ πάντως είχα βγάλει το κινητό και φωτογράφιζα τη θάλασσα, μέχρι που γέμισε η κάρτα και δεν μπορούσα να φωτογραφίσω άλλο. Μετά πήραμε ένα βαρκάκι και κάναμε το γύρω του νησιού. Ακόμη πιο υπέροχη θάλασσα. Προσπαθούσα με αγωνία να σβήσω άλλες φωτογραφίες για να βγάλω όσες περισσότερες μπορώ, τη θάλασσα αυτή. Ήθελα κάποιος να δει αυτό που έβλεπα εγώ. Ήθελα να το μεταφέρω όπως είναι. Όταν φτάσαμε στην άλλη άκρη του νησιού είδαμε ένα κλειστό λιμανάκι, από αυτά που έχεις πρόσβαση μόνο από τη θάλασσα και ενώ έξω η θάλασσα ήταν λάδι, μέσα στο λιμανάκι το χρώμα της θάλασσας ήταν πιο βαθύ μπλε και είχε λίγο κυματάκι. Φυσούσε. Έτσι δεν πλησιάσαμε εκεί, αν και μέσα μου ήθελα να μπω στο λιμανάκι, να δω τι κρύβει αυτή η παραλία. Δεν το είπα όμως. Συνεχίσαμε το γύρω του νησιού, συνέχισα να βγάζω φωτογραφίες, από ψηλά. Αρκετά ψηλά. Και δεν είχε σημασία ποιοι ήταν μαζί μου. Δεν το είχα επιλέξει. Δεν αλλάζαμε λέξη. Δεν μας πείραζε καθόλου αυτό.

Όταν ξύπνησα νόμιζα ότι ήσουν κι εσύ στο όνειρο. Αλλά τελικά ήταν που ήθελα να σου στείλω τις φωτογραφίες. Να δεις ό,τι είδα….