Goody´s vs MacDonalds

Εγώ από πάντα παιδί των Goody´s ήμουν. Θυμάμαι πολύ καλά την πρώτη μου φορά. Όταν ήμουν 10 χρονών κάθε Πέμπτη πήγαινα ωδείο στην Ιπποκράτους στο Νάκα. Ήταν η αγαπημένη μου μέρα. Ασφαλώς όχι γιατί ήμουν το αστέρι της τάξης και είχα τρελό ταλέντο με τα δάχτυλα στα πλήκτρα. Δεν ήμουν κακή, αλλά δεν ήμουν και τίποτα ιδιαίτερο. Και μόνο το ότι κατεβαίναμε στο κέντρο της Αθήνας, πότε με το λεωφορείο που συνέδεε τότε τη Ν.Ιωνία με την Κάνιγγος, πότε με το κίτρινο κατσαριδάκι μας (zastava απομίμηση του σκαραβαίου) και εγώ έβλεπα τον κόσμο και τα μαγαζιά από το παράθυρο ήταν αρκετό. Μαγεμένη θυμάμαι ότι κοίταγα τις βιτρίνες των μαγαζιών. Ιδιαίτερα εκείνη με τα στρατιωτάκια που ήταν ακριβώς στην γωνία της Αλεξάνδρας με την Ιπποκράτους. Επίσης θυμάμαι ότι κάθε φορά που θα περνάγαμε από Κάνιγγος για να πάρουμε το λεωφορείο θα σταματούσαμε (με τη μαμά) να πάρουμε τους πιο απίθανους ξηρούς καρπούς από εκείνο το μαγαζί που είναι ξεχειλισμένο με μυρωδιές και χρώματα. Αγαπημένη γεύση το παστέλι βερίκοκο! Αλλά όλα αυτά είναι άλλη ιστορία. Το θέμα μας είναι η πρώτη μου φορά. Εκεί λοιπόν στο ωδείο γνώρισα το Λάμπρο. Τον πρώτο άντρα φίλο μου. Αλλά πραγματικά μόνο φίλο μου. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι άλλο μεταξύ μας από αγνή παιδική φιλία. Όταν πηγαίναμε μαζί ή γυρνούσα από το ωδείο με το αυτοκίνητο της δικής του ή της δικής μου μαμάς (γιατί μόνο οι μαμάδες πηγαινοφέρνουν σε τέτοιες περιστάσεις, οι μπαμπάδες έχουν σοβαρότερες δουλειές να κάνουν προφανώς) μας άρεσε να γονατίζουμε στο πίσω κάθισμα και να βλέπουμε από το πίσω τζάμι – αποκλείοντας κάθε ορατότητα στον οδηγό – και να παρακολουθούμε τις πινακίδες των αυτοκινήτων. Η χαρά μας ήταν όταν βρίσκαμε π.χ. ΥΙΧ3355 ή ακόμα καλύτερα ΥΖΧ7777. Anyway η πρώτη φορά που πήγα σε Goody´s ήτανε μετά από μάθημα στο ωδείο. Εγώ ο Λάμπρος και οι δύο μαμάδες. Φυσικά δεν ήξερα τι να πάρω, και πήρα ότι και ο Λάμπρος που είχε εμπειρία. Club Sandwich! Από τότε φυσικά έπαιρνα πάντα Club Sandwich. Δεν θυμάμαι πότε παραβίασα αυτό τον κανόνα. Πρέπει να ήταν μετά από πολλά χρόνια, που δεν πήγαινα πια ωδείο και είχα χαθεί και με το Λάμπρο – ο οποίος πρέπει να σημειώσω ότι ήταν το αστέρι της τάξης, είχε πραγματικό ταλέντο, μακριά, λεπτά και αεικίνητα δάχτυλα, μουσικό αυτί κλπ κλπ-. Μετά τα Goody´s ήταν κλασικό μέρος των οικογενειακών μας συγκεντρώσεων. Τις λίγες φορές που βγαίναμε οικογενειακώς θα πηγαίναμε να χτυπήσουμε ένα Goody´s. Μετά το club μου άρεσε το premier, το green και το chiky´s φυσικά. Μετά βγήκαν και οι σαλάτες.
Με τα Mac πάλι καμία σχέση! Αμερικανιά σκέτη και εμείς οικογενειακά είχαμε ένα σχετικό πρόβλημα. Έλα όμως που η κολλητή μου στο λύκειο ήταν αμερικάνα! Δεν γινόταν να τη γλιτώσω. Μόλις τελειώσαμε το λύκειο λοιπόν και είχαμε κατέβει κέντρο οι τρεις από τις τέσσερις για ιερό σκοπό (να φτιάξουμε δώρο έκπληξη για την τέταρτη που θα μας εγκατέλειπε για Αγγλία) μας πήγε στα Mac στην Κάνιγγός και πάλι. Ήμουν πολύ ευτυχισμένη όμως εκείνη τη μέρα γιατί πριν λίγες μέρες είχα χωρίσει από την πρώτη μεγάλη σχέση μου (3 ολόκληρα χρόνια το νιανιαρό!) και η παρέα με τις κολλητές μου έδινε πολύ κουράγιο και γέλιο.
Λίγες φορές πήγα στα Mac, αλλά και στα Goody`s, πια. Αλλά την αμαρτία μου θα την πω. Όταν βιάζομαι να φάω κάτι στα γρήγορα τα Mac αναζητώ πια. Γιατί:

Έχουν greek salad με πραγματική φέτα, και σου δίνουν σε συσκευασία ρίγανη, πραγματικό λάδι και ψωμάκι πολύ αφράτο.
Έχουν ceasars με dressing γιαουρτιού που αν θέλεις προσθέτεις, καθώς επίσης και τα κρουτόν αν θέλεις τα προσθέτεις.
Έχει επιδόρπιο γιαουρτιού με φρούτα.
Σου πουλάει ένα μήλο αν το θέλεις.
Έχει μια πολύ ωραία πράσινη σαλάτα.
Αντίθετα στα Goody´s αυτό που μοιάζει με greek salad αλλά και η ceasar τους είναι βουτηγμένες σε ένα περίεργο λάδι που σου καίει τη γλώσσα, το λαιμό και το στομάχι. Το τυρί που χρησιμοποιούν είναι πολύ χειρότερο και πολύ λιγότερο.

Το club στα Mac δεν το έχω δοκιμάσει...