.... είναι είναι ένα γενναίο βιβλίο που σε διδάσκει, όσο κανένα άλλο, πώς να σέβεσαι και να γιορτάζεις τη ζωή, σκέφτηκε. Ναι, ίσως αυτό να ήταν το εισητήριο. Έχοντας πάρα πολύ άγχος για να το διαβάσει απ' την αρχή, το ξεφύλλισε τυχαία και διάβασε επιλεκτικά κάποια κομμάτια που έιχε υπογραμμίσει. "Να μετατρέψεις το "έτσι συνέβη" σε " έτσι το θέλησα" - αυτό και μόνο ονομάζω λύτρωση". Αυτό που καταλάβαινε ο Τζούλιους σ' αυτά τα λόγια του Νίτσε ήταν ότι έπρεπε να επιλέξει τη ζωή του - έπρεπε να τη ζήσει και όχι να την αφήσει να τον ζήσει εκείνη. Μ' άλλα λόγια έπρεπε να αγαπήσει τη μοίρα του. Και πάνω από όλα υπήρχε εκείνο το ερώτημα που έθετε κάθε τόσο ο Ζαρατούστρα, αν θα ήμασταν πρόθυμοι να επαναλάβουμε αυτούσια τη ζωή που ζήσαμε ξανά και ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Παράξενο διανοητικό πείραμα - κι όμως, όσο περισσότερο το σκεφτόταν, τοσο πιο πολλή καθοδήγηση του πρόσφερε: Το μήνυμα που μας στέλνει ο Νίτσε είναι να ζήσουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να είμαστε πρόθυμοι να επαναλαμβάνουμε την ίδια ζωή αενάως.....
τάδε έφη Yalom
